ධර්ම දේශනාව:

දුක දුරලන සරණ

පේරාදෙණිය ගන්නෝරුව රජමහා විහාරයේ මල්වතු මහා විහාරයීය කර්මාචාර්ය
අඹන්පොල සුමංගල හිමි

නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස.

දුක්ඛං දුක්ඛ සමුප්පාදං

දුක්ඛ ස්සච අතික්කමං

අරියං වට්ඨංගිකං මග්ගං

දුක්ඛුප සමගාමිනං

එතං ඛො සරණං ඛෙමං

එතං සරණ මුත්තමං

එතං සරණ මා ගම්ම

සබ්බ දුක්ඛා පමුච්චති
 

සුපින්වත්නි!

බුදුරජාණන් වහන්සේ ජීවමානව වැඩ සිටි කාලයේ දී ‘අග්ගිදත්ත’ නම් බමුණෙකු සිටියා. මොහු කොසොල් රජතුමාගේ පෙරෙවි බමුණා ය. මෙතුමා මහළු කාලය ලංවන විට රජතුමාගෙන් අවසර ගෙන ගිහි සැප අතහැර දමා තපස් රැකීමට පටන් ගත්තා. ඔහු ඉතා යහපත් කෙනෙකු වූ නිසා ඔහු අනුගමනය කරමින් දහස් ගණනක් තවුසන් ජීවත් වුණා. අග්හිදත්ත බමුණා මේ මහ පිරිස සමග මගධ රට හා කුරු රට අතර සැරිසරමින් ආරාමයක ජීවත් වුනා. ඔවුන් මෙසේ සම්මතයක් ඇති කරගත්තා. අප අතරින් කාහට හෝ කෙලෙස් සිතක් ඇතිවුනහොත්, එය සිතින් ඉවත් කර දැමීම සඳහා එක තැනකට වැලි ගොටුව බැගින් දැමිය යුතුය යන්න ඒ සම්මතයයි.

ඉතිරිය»

• තෙවැදෑරුම් හා දොළොස් අයුරකින් අවබෝධ කළ යුතු සිවුසස් දහම

• බෞද්ධ මනෝ විද්‍යාත්මක ඉගැන්වීම් අනුව තරහව පාලනය කරගනිමු

• සුමග නැඹුරුව කඩිනම් කළ වැසි සමය

• මානසික දුකින් නිදහස් වන්නේ කෙසේ ද?

• සදහම් දැනුම