ශ්‍රී බුද්ධ වර්ෂ 2561 ක් වූ බිනර අව අටවක පොහෝ දින රාජ්‍ය වර්ෂ 2017 සැප්තැම්බර් 13 වනදා බදාදා

පින්බර වස්සානය

සෙනසුන් පිළියෙළ කොට වස් ආරාධනා කළ පසු එම ආරාධනාව පිළිගන්නා භික්ෂූන් වහන්සේට සිව්පසයෙන් උපස්ථාන කිරීමට වස් සමයේ ගිහි පින්වතුන් වඩාත් උනන්දු වෙනවා. වෙනත් කාර්යයන්ට වඩා මුල් තැනක් ලබා දෙනවා. වෙහෙර විහාරස්ථාන ඇසුරු කරමින් වඩ වඩාත් පින් සිදු කරගන්නා කාලයක් බවට පත්කර ගන්නවා. එහෙත් බුදුරජාණන් වහන්සේ ගිහි ජනතාව වෙනුවෙන් මේ කාලය පෙන්වා දුන්නේ භික්ෂූන් වහන්සේට දන්පැන් පූජා කිරීමෙන් කරන ආමිෂ පූජාවන්ට වඩා භික්ෂූන් වහන්සේ වස් වසවාගෙන උන්වහන්සේලා ඇසුරෙන් තමන් තුළ ගුණධර්ම දියුණු කර ගැනීමට යි. ඒ අනුව ඔවුන් බණදහම් දැනුම ද දියුණු කරගනිමින් සීලමය ප්‍රතිපදාවන් හා භාවනාවට යොමු වී ආශ්‍රවයන් හීන කරගැනුමට උනන්දු වීම වැදගත් කොට සලකා තිබෙනවා. ඇතැම් අවස්ථාවක සිවුපසයෙන් උපස්ථාන කිරීමේ අවශ්‍යතාවෙන් ම බුදුරජාණන් වහන්සේ වෙත ලැබුණු වස් ආරාධනා භාර නොගත් අවස්ථා ද තිබෙනවා. එපමණක් නොව බුදුරජාණන් වහන්සේ දවස සිට එම පිරිස් ද සීලභාවනා වඩමින් අධිගමයන්ට පවා පත් වූ බව අපේ බෞද්ධ කථාවන් හි සඳහන් වෙනවා. ඒ වගේ ම භික්ෂූන් වහන්සේ ද එක ම සෙනසුනක් කේන්ද්‍රකොට ගෙන කල් ගත කරමින් පිඬුපිණිස හැසිරීමෙන් පවා වැළකී’ ජනපදචාරිකාවෙන් ද තොරව කල්ගත කිරීමෙන් ලැබෙන විවේකය ප්‍රයෝජනයට ගනිමින් මෙම වස්කාලය තුළ සතියෙන් හෙවත් සිහියෙන් යුක්තව, ආශ්‍රව ධර්මයන් ක්ෂය කරමින් මාර්ගඵලයන්ට පත් ආකාරය ද අපේ ධර්ම සාහිත්‍යයෙහි විස්තර වශයෙන් සඳහන් වෙනවා. මේ නිසා මේ වස් කාලය ගිහි පැවිදි දෙපාර්ශ්වයට ම මහත් වූ පුණ්‍ය කාලයක් බවට පත් වී තිබෙනවා.

ඉතිරිය»