සංසාරේ දුක් ගිනි නිවුමට

බාල බොළඳ මගෙ පුංචි නැඟණියේ
ඇහැළ මලේ කහ පැහැය උරාගත්
සිවුරෙන් සියුමැලි ගත සරසා ගෙන
සංසාරේ දුක් ගිනි නිවුමට සැම
සන්සුන් ගමනින් පියවර මනිමින්
දනට වඩිනවා අම්මේ

අටලෝ දහමේ අනියත බව දැක
ලොව්තුරු සුව විඳිනට යෞවනයේ
පාරමි පුරමින් සුපිපුණු සියපත
දනට වඩිනවා සසර දනව්වේ
ඔබෙ පොඩි දෝනී අම්මේ

මොනර පිලක් වන් වරලස නිල්වන්
සිඳලූ ඇගෙ ඉඳුනිල් දෙනුවන දැක
බත් පත කඳුළින් අනමින් ඉකිබිඳ
ඇයි හැඬුවේ දුක වාවනු බැරිව ද
පොඩි දුව වඩිනව අම්මේ

- ආචාර්ය
රත්නපාල වික්‍රමසිංහ