ධර්ම දේශනාව:

ජීවිතයේ ස්වභාවය තේරුම් නොගැනීමේ අරුමය

පරිජිණ්ණමිදං රූපං රෝග - නිඩ්ඩං පභංගුරං - භිජ්ජති පූතිසන්දේහෝ - මරණං තංහි ජීවිතං,  උත්තරා නම් මහලු මෙහෙණිය අරබයා වදාළ මේ ගාථාව තුළ ජීවිතය කියාදෙන පාඩම් කිහිපයක් ඇත. එනම්, මේ රූපය දිරායාම. නේකවිධ ලෙඩරෝග හට ගැනීම, වහා ක්ෂය වීම, බිඳීයාම, නව දොරකින් කුණු වැගිරීම හා එහි කෙළවර මරණය ඇති බව ය." අද වෙසක් මස පුර අටවක පෝදා ය. අද දම් දෙසුමේ තේමාව ජීවිතයක මහිමය හෙවත් නිත්‍ය ස්වභාවය වටහා ගැනීමයි. ඉහත සඳහන් කළ ගාථාව ජීවිතයක ඇති නියම තතු මැනවින් පෙන්වාදෙයි. මේ ගාථාව ධම්මපදයේ ජරා වර්ගයේ පැනෙන එකකි. එම ගාථාව පාදක කරගෙන අද දම් දෙසුමට තේමාව සකස්කර ගත්තෙමු. මේ ගාථාවේ තේරුම කෙරෙහි මොහොතක් අවධානය යොමුකර බලමු. අප සරසන ආවඩන ශරීරය ගැන මෙබඳු දෙසුමක් ඒ තුළ වෙයි. මේ රූපය දිරා යන්නේ ය. මේ ශරීරය සියලු රෝගාබාධයන්ට කැදැල්ලක් බඳු ය. මේ ශරීරය වහා බිඳෙන සුළු ය. මෙහි නව දොරකින් කුණු වැගිරෙන්නේ ය. අවසාන ජීවිතය මරණයෙන් කෙළවර වන්නේ ය. අද අප කොරෝනා වසංගතය නිසාවෙන් ජීවිතය යදිමින් මරණයට බියෙන් කල් අරින්නෙමු. තදාසන්න ඉන්දියාව තුළින් පැරණි විශාලා මහනුවර අත් දකින්නෙමු. ලෙඩවන අයුරු, විලාප දෙන අයුරු දකින්නෙමු. රතන සූත්‍රයේ පහස නැවතත් විඳීන්නෙමු. මෙබඳු පසුබිමක් තුළ ඉහත තේමාව තෝරා ගත්තෙමු.