ධර්ම දේශනාව:

මවු පිය ගුණ

නමෝ තස්ස භගවතෝ අරහතෝ සම්මා සම්බුද්ධස්ස
යො මාතරංවා පිතරංවා
ජිණ්ණකං ගතයොබ්බනං
පහුසන්තො න භරති
තං ජඤ්ඤා වසලො ඉති - වසල සූත‍්‍රය

පින්වත්නි, මේ ගාථාවේ අර්ථය විමසා බලමු.

යො - යමෙක්
පහසන්තො - බොහෝ ධන ධාන්‍ය ඇත්තේ
ජිණ්ණකං - ජරපත් වූ
ගතයොබ්බනං - යෞවන බව ඉක්ම ගිය
මාතරංවා - මව හෝ
පිතරං වා - පියා හෝ
න භරති - පෝෂණය නොකෙරේද
තං - ඔහු
වසලො ඉති - වසලයෙකැයි
ජඤ්ඤා - දත යුතුය

මේ අනුව යමෙක් බොහෝ සම්පත් ඇතිව සිටියදී වෘද්ධ බවට පැමිණි දෙමාපියන් පෝෂණය නොකෙරේද? ආරක්ෂා නොකෙරේ ද? ඔහු වසලයෙක් වන බව මේ ගාථාවෙහි විග‍්‍රහ වෙනවා. බුදුරජාණන් වහන්සේ තරම් මවුපිය අගය, වටිනාකම ධර්මානුකූලව විග‍්‍රහ කළ තවත් ශාස්තෘවරයෙක් ලෝකයේ ඇත්දැයි අපට සැක සිතෙනවා. තමන් වහන්සේ දේශනාවෙන් පමණක් නොව තමන් බිහි කළ මහාමායා දෙවඟන සොයා ගොස් අබිදම් දෙසුම කරමින්ද පියා වු “ශුද්ධෝදන” රජු වෙත පැමිණ දම් දෙසා සසරින් මුදවමින් ද, කිරි පොවා පෝෂණය කළ “ ප‍්‍රජාපතී ගෝතමිය වෙත භික්‍ෂුණි සමාජය උරුම කොට සසරින් එතෙර කරවමින් ද ආදර්ශයෙන් ම තම වගකීම ඉටු කොට වදාළහ.

ඉතිරිය»

• සිත පිළිබඳ විද්‍යාව

• සුගතියට – නිවනට කැඳවන සැනසුමේ පදනම

• කොතැනින් ඇරැඹුවත් නිවනට ගෙන යන ආර්ය ප‍්‍රතිපදාව

• පින - කුසල දැනගන්න අභිධර්මය නැතිව බෑ (බෝකුන්දර කුසලධම්ම හිමියන්ට පිළිතුරක්)

• කර්මක්‍ෂය හා පරිනිර්වාණය

• අන්‍ය ආගම් පිළිබඳ බෞද්ධ ආකල්පය

• නිසරු බැමිවලින් මිදී නිරාමිස සතුට ලබන මග සොයමු